Bela Palanka, najvećeim delom leži na ostacima iz doba okupacije Turske. Ti ostaci su se održali do dana današnjeg neznatno promenivši svoj prvobitni oblik pod uticajem vremena. Kako su ti ostaci, na kojima leži sadašnja Bela Palanka, obeležili belopalanačku istoriju nemoguće je bilo izostaviti ih iz spisa, dokumenata i brošura o Beloj Palanci, kao što to opisuje jedan od narednih spisa.
“Belopalanački grad je bio četvorougaonog oblika; dve duže strane su bile okrenute severo-istoku i jugo-zapadu, a druge dve kraće jugo-istoku i severo-zapadu. Na svakom uglu postojala je po jedna okrugla kula, a u sredini svakog gradskog platna po jedna poluokrugla kula. Duže strane imale su oko 140 m, a kraće (ona prema Pirotu), jugoistočna 110 m, a severo-zapadna 95 m. Sve su kule imale unutrašnji poluprečnik 4,7 m, a poluokrugle pored platna 5,3 m. Debljina zida, kako kula tako i celog gradskog platna, iznosila je 1,1 m. Svaka kula je bila na dva sprata i na svakom je bilo po tri proreza (šatri) sa širim otvorom unutra; na gornjem spratu neke su kule imale i poviše prozora, naročito prema visovima odakle im je veća opasnost pretila. Okrugle kule imale su po dva otvora, pored svakog platna po jedan, a poluokrugle (srednje) kule po jedan ulaz, svi oko 1 m. Visina gradskog platna još se drži na 6 do 6,4 m, a kule su još za 1 do 2 m više. Grad je imao dva ulaska (kapije), obe na dužim stranama, i to: na jugozapadnoj strani prema varoši, bio je ulaz pod četvrtastom kulom, a na dužim stranama, i to: na jugozapadnoj strani prema varoši, bio je ulaz pod četvrtastom kulom, a na severoistočnoj strani između srednje i uglovne kule. Grad je zidan ponajviše od tesanog kamena”.
Belopalanački turski grad se danas nalazi samo u tragovima u takvom stanju da se na osnovu njegovih postojećih ostataka ne može sagledati njegova nekadašnja sveukupna dimenzija, niti izgled. To se pre može učiniti na osnovu dostupnih istorijskih izvora.
